لااقل دلم بيهوده تمام نمي گشت

كاش زماني كه دلم براي دلت تنگ مي شد ،

شاپرك چشمانت پروانه وار اطراف شمع تنهاييم مي گشت و

لااقل دلم بيهوده تمام نمي گشت .

ولي افسوس كه همواره لبخند مهربانت بر روي قاب شيشه اي دلم نقش بسته است .

و واي به روزي كه اين شيشه هم به سنگ دل تو شكسته شود .



شعر از : فهیمه صفاریه
http://www.abitarinpanjere.blogfa.com


نظرات

پست‌های معروف از این وبلاگ

اُرُد بزرگ - متفکر و اندیشمند جهانی استان خراسان شمالی

Humanity and Kindness

بازار سنتی کتاب ایران در پایان راه